وارنیش
وارنیش چیست؟
معمولاً از روش تولید و مواد مورد استفاده ، سایه ای مایل به زرد دارد ،
اما ممکن است به دلخواه رنگدانه شود و در سایه های مختلف به صورت تجاری به فروش می رسد.
وارنیش در درجه اول به عنوان روکش چوب استفاده می شود.
جایی که ، رنگ آمیزی شده یا نه ، تن ها و دانه های متمایز چوب در نظر گرفته شده است.
روکش های وارنیش به طور طبیعی براق هستند ، اما رویه های ساتن/نیمه براق و صاف در دسترس هستند.
تاریخ
کلمه “لاک الکل” از واژه لاتین قرون وسطایی گرفته شده است .
به معنی رزین معطر ، که خود از برنیکون یونانی میانه گرفته شده است ، به معنی کهربا یا شیشه رنگ کهربا.
ریشه شناسی نادرست این کلمه را به یونانی برنیس ، نام قدیمی بنغازی امروزی در لیبی ، مربوط می کند .
جایی که ظاهراً اولین وارنیش ها در منطقه مدیترانه مورد استفاده قرار می گرفت و رزین های درختان جنگل های ناپدید شده به فروش می رسید.
لاک های اولیه با مخلوط کردن رزین با به عنوان مثال شیره کاج – با حلال و استفاده از آنها با قلم مو برای به دست آوردن اثر طلایی و سفت شده است
که در وارنیش های امروزی مشاهده می شود ، ایجاد شد.
وارنیش زدن تکنیکی بود که در مصر باستان بسیار شناخته شده بود.
لاک زدن نیز در تاریخ شرق و جنوب آسیا ثبت شده است.
در هند ، چین و ژاپن ، جایی که عمل وارنیش زدن ، نوعی استفاده از لاک ، در تاریخ بسیار اولیه شناخته شده بود.
ایمنی
بسیاری از ظروف محصول اقدامات احتیاطی مربوط به نگهداری و دفع وارنیش ها و روغن های خشک کننده را به دلیل اشتعال پذیری ذکر می کنند .
موادی که برای استفاده از وارنیش ها استفاده می شوند ممکن است خود به خود احتراق شوند.
بسیاری از وارنیش ها حاوی روغن های گیاهی ( روغن بذر کتان) ، روغن های مصنوعی ( پلی اورتان) یا رزین ها به عنوان چسبنده آنها در ترکیب با حلال های آلی هستند.
اینها در حالت مایع قابل اشتعال هستند.
تمام روغنهای خشک کننده ، برخی آلکیدها (از جمله رنگها) و بسیاری از پلی اورتانها در طول فرآیند پخت حرارت (واکنش گرمازا) تولید می کنند.
اجزای وارنیش
وارنیش به طور سنتی ترکیبی از روغن خشک کن ، رزین و رقیق کننده یا حلال به علاوه خشک کن فلزی برای تسریع خشک شدن است.
با این حال ، انواع مختلف لاک دارای اجزای متفاوتی هستند.
پس از استفاده ، مواد تشکیل دهنده فیلم در وارنیش لاک ها یا به محض تبخیر کامل حلال ، مستقیماً سفت می شوند ،
یا پس از تبخیر حلال از طریق فرآیندهای پخت ،
در درجه اول واکنش شیمیایی بین روغن و اکسیژن از هوا (خود اکسیداسیون) و شیمیایی سفت می شوند.
واکنش بین اجزای وارنیش
وارنیش های رزینی با تبخیر حلال خشک می شوند و پس از خشک شدن سریع سفت می شوند.
وارنیش های اکریلیک و آب با تبخیر آب خشک می شوند .
اما دوره پخت طولانی را برای تبخیر حلال های آلی جذب شده بر روی ذرات لاتکس و احتمالاً پخت شیمیایی ذرات را تجربه می کنند.
روغن ، پلی یورتان و لاک های اپوکسی حتی پس از تبخیر حلال به صورت مایع باقی می مانند اما به سرعت شروع به پخت می کنند و مراحل پی در پی از مایع یا شربت ،
حالت چسبناک یا چسبناک ، خشک شدن چربی ، خشک شدن در تماس و سخت شدن را شروع می کنند.
عوامل محیطی مانند گرما و رطوبت نقش زیادی در زمان خشک شدن و پخت وارنیش ها دارند.
در لاک کلاسیک میزان پخت بستگی به نوع روغن استفاده شده و تا حدودی به نسبت روغن به رزین بستگی دارد.
زمان خشک شدن و پخت همه وارنیش ها ممکن است با قرار گرفتن در معرض منبع انرژی مانند نور خورشید ، اشعه ماوراء بنفش یا گرما افزایش یابد.
روغن خشک کن
انواع مختلفی از روغنهای خشک کننده وجود دارد ، از جمله روغن کتان ، روغن تونگ و روغن گردو. اینها حاوی مقادیر زیادی اسیدهای چرب اشباع نشده هستند. روغنهای خشک کننده از طریق واکنش گرمازا بین قسمت غیر اشباع روغن و اکسیژن هوا بهبود می یابند.
در اصل ، اصطلاح “لاک الکل” به پایاناتی اطلاق می شد که کاملاً از رزین حل شده در حلالهای مناسب ، اتانول ساخته شده بودند.